Samen met zoonlief van 9 jaar een ritje maken met mijn trouwe meiden! Uitzonderlijk omdat meestal mijn zoon paardrijden niet echt 'stoer'vindt. Hij voetbalt liever of knuffelt met de kat of de honden!

Toch voelt hij zich wel zeker als hij tussen de paarden loopt, een handje meehelpt met het poepscheppen of water geven. Hij heeft geleerd om, vanaf de grond, zijn grenzen neer te zetten, voor zichzelf en naar de paarden toe. Hij leert door het 'rijden' (we stappen alleen maar) contact te maken en dan niet alleen met de handen te sturen en daarmee het willen controleren. Nee, het contact maken met je zit, te letten op je ademhaling en een samenwerking aan te gaan.
Kinderen hebben de neiging om te sturen zoals ze op de fiets doen, maar nu is het 'spannend' door ze zelf te laten voelen hoe ze een vriendschap op de rug van het paard aan kunnen gaan. Temeer omdat ik bitloos rijd is dit ook vriendelijk voor het paard. Ook de druk geven is bepalend. Mijn zoon wil actie en is dan eerder geneigd om de druk op te voeren. Juist weer zo leuk om te zien dat je door intentie zetten en vragen ook al veel kan bereiken. Het is zo mooi om je kind op deze manier op te voeden. Ik weet ik maak ook nog misstappen, maar sta ook open om zelf te leren!

Naast het moederschap is het als coach van groot belang om niet je eigen gezin te willen coachen, maar wat ik wel mag doen is het te laten zien en ervaren hoe het anders kan, als het vanuit hunzelf komt. Een beetje bijsturen maar verder hun eigen pad te laten bewandelen.

Dankbaar en blij is ook deze moeder ;-)