Dit natuurreservaat is gelegen in La Doñana dat tegen een cowboy dorp 'El Rocío' aan. El Rocío staat bekend als bedevaartsplaats waar ooit een verschijning van Maria is geweest. Daar is een hele dorp omheen gebouwd. Op deze plek zijn mijn man en ik 9 jaar geleden in het huwelijksbootje getreden. Voor ons altijd een plek dat herinneringen oplevert en een plek waar we kunnen genieten van mens en dier.
Dit ongeplaveide dorp ligt tegen de marismas (het watergebied waar 'wilde' paarden en flamingo's rondlopen) aan. In dit watergebied lopen paarden los rond. Eén keer per jaar worden ze in juni eruit gehaald, door dierenartsen gecheckt, sommige veulens bij hun moeder weggehaald, sommige verkocht of weer losgelaten.
Dit beeld is zo unieks en zorgt ervoor dat je uren naar de paarden en flamigo's kunt kijken. We waren in de gelukkige omstandigheid dat we een overheerlijke lunch aangeboden kregen en we dus met een glaasje wijn, in een heerlijk temperatuurtje uren naar de paardjes konden kijken. Opvallend was dat er meerdere groepen waren en dat er dus verschillende leiders waren. Dat sommige merries met veulen heel duidelijk hun eigen weg kozen en juist anderen zich weer bij een groep wilde aansluiten. Dat ook de kleintjes door anderen worden opgevoed en dat ze af en toe een drafje, galopje maken om naar een ander deel te trekken. Die vrijheid die deze paarden hebben zet mij tot denken aan, aan al die paarden die in stallen worden opgesloten. 'Controle, veiligheid en er warmpjes bij zetten' is wat er dan in me opkomt. Maar waarom? Ik denk dat dit heel erg vanuit het menselijk denken is opgezet. Een loopstal zoals bij Trainingscentrum De Maesberg biedt de paarden bewegingsvrijheid, beschutting tegen regen, sneeuw en zon. Ik vraag me af of deze paarden liever in een stal willen staan?
Mijn eigen paarden hebben een open stal waar ze kunnen schuilen tegen de zon, regen en wind. Op de 3000m2 meter grond zijn er diverse eetplekken waar ze zelf naar toe kunnen lopen. Ik beweer absoluut niet dat ik de ideale omstandigheid heb maar ben me terdege bewust dat een duurdere stal of plek het welzijn van paarden niet groter of beter maakt. Mijn bruine merrie; Bonita heeft na haar komst bij mij, die vanuit een stal kwam, geen last van kreupelheid meer gehad. Ik denk dat dit vooral te maken heeft dat ze altijd kan rondlopen, een drafje maakt en soms een galopje. Vrijheid en 'zijn' dat is denk ik voor het welzijn van paarden van groot belang.
Mijn broer Pieter Jan heeft ook zijn weg vervolgd in het Coaching. Voor groepsexcursies, coaching en vooral veel genieten van een authentiek Andalusië, neem dan gerust contact met me op equiconnection@gmail.com dan zullen ervoor zorgen dat we je een unieke en levenslange ervaring meegeven.
